ကဗ်ာ (2)

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားနဲ႕ ထြက္က်မရတဲ့ စကားေပါင္းမ်ားစြာရွိတယ္
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးနဲ႕မဆန္႕ေတာ့ေလာက္တဲ့ ခံစားခ်က္မ်ားစြာနဲ႕
မနက္ျဖန္ကို ေက်ာပိုးသယ္ရင္း--
အဆိပ္တက္အိပ္မက္ေတြအတြက္ ရြက္လႊင့္ေနေသးတယ္
လူဆန္ဆန္ အၿပံဳးတစ္ခုအတြက္နဲ႕
အသက္မဲ့ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ အခုထိ ေအးစက္ဆဲ-----

ႀကိဳး

ျမန္ေနတဲ့ ႏွလံုးခုန္ျခင္းေတြၾကား
ငါ့အသက္ရႈသံေတြကို ငါ ျပန္ရွာဆဲ--
တုန္ရီေနတဲ့ လက္အစံုမွာ မေန႕က အတိတ္ေတြ အပိုင္းအပိုင္းအစစနဲ႕
မနက္ျဖန္အတြက္ နာက်င္ျခင္းအရိပ္အေငြ႕ေတြ ယွက္သန္းေနတယ္
တစ္စံုတစ္ရာကို ေရရြတ္တိုင္လိုက္တိုင္းပဲ
ကၽြံမိေနတဲ့ ငါ့ေျခအစံုဟာ--လႈပ္မရေအာင္ ႏြံနစ္မြန္းၿပီကြယ္---
တစ္ကယ္ေတာ့ သံုးလြန္းတင္တယ္ဆိုတာ ႀကိဳးအေနနဲ႕ပဲေကာင္းတာပဲ
ငါက ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွ မဟုတ္ပဲ
တင္ခဲ့တဲ့ သံုးလြန္းစလံုးမွာ တစ္ႀကိဳးမဟုတ္ တစ္ႀကိဳးေတာ့ ဒဏ္ရာရမွာပဲေလ--
ဒါေပမယ့္ အဲ့ႀကိဳးေတြကို ယက္ခဲ့တဲ့ ငါကိုယ္တိုင္ အဲ့ႀကိဳးေတြအတြက္
ဒဏ္ေတြပိ ေတြေ၀ေနဆဲ------------------။

ကဗ်ာ

တိတ္တဆိတ္ ငါ့ရင္ထဲကို ၀င္ၾကည့္လိုက္
မ်က္ရည္တို႕နဲ႕ ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရွိတယ္-
ႏွလံုးသားက အသံုးေတာ္ခံမို႕ နင့္အလိုက် ေဖ်ာ္ေျဖဆဲ
ႏွင္းေတြေႀကြက်တဲ့ မနက္ခင္းေတြေလ--ေအးစက္စက္နဲ႕
ေပးဆပ္ခဲ့သမွ်တိုင္း အရင္လို ျပန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ရင္ေတာင္
အရင္က ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳး ျပန္ေတာင့္တမိခ်င္ေသးတယ္ကြယ္-----