အရင္လိုပါပဲ.......
ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေန႕ရက္ရွည္ေတြၾကားမွာ...
အခုထိတိုင္ ႏွင္းေငြ႕ေတြ လတ္ဆက္ဆဲပါ.....
တစ္ခါက ရာသီစက္၀န္းတို႕ထဲ သတိရစိတ္ကို အစပ်ိဳးရင္းနဲ႕......
ေဟာ....ျပတင္းတံခါးရဲ႕ အေရွ႕ဘက္လြင္ျပင္ထဲ
ႏွင္းငယ္ေတြလဲ တေဖြးေဖြးေၾကြက်.........
ေမ႕မရတဲ့အတိတ္ကာလမွာ နင္ဟာ အဓိက အခန္းက႑ကရွိေနခဲ့တယ္.......အမရာ......
ေဟာ့ဒီရင္ဘတ္ထဲကို ဘာျဖစ္လို႕မ်ား.......နင္......ဒဏ္ရာေတြထည့္ေပးခ်င္ေနရသလဲကြယ္......
တစ္ခါက ညေတြကိုလြမ္းတယ္
ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးသမွ် အခမ္းနားဆံုးေန႕စြဲတစ္ခုကို
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ........နင္နဲ႕ပါတ္သက္သမွ်ကို ေရာခ်ၿပီး ရယ္ေမာေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္........
ဒါေပမယ့္ေလ......
အခ်စ္ဆိုတာ......ေမွ်ာ္လင္ျခင္းနဲ႕ မွ အသက္၀င္မယ္ဆိုရင္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ငါ့ဘ၀အတြက္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္လိုဖြင့္ဆိုရမလဲ.........
ငါ့အလြမ္းေတြကို နင္သိႏိုင္ပါ့မလား.....အမရာ...........။
အမရာ တစ္ေယာက္ သိႏိုင္ပါေစလို႕ .....
ReplyDelete