အလြမ္းေရာင္သန္းတဲ့--
ခရမ္းျပာေရာင္ညနက္ထဲ----
ျမင္မက္တဲ့
အိပ္မက္ေတြထိေတာင္---
နင္ဟာ---စိုးမိုးလြန္းလွတယ္ကြယ္----။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ--
အဲ့ဒီအိပ္မက္ေတြထဲမွာ--
ေတာက္ပတဲ့
အျပံဳးတစ္ပြင့္ရယ္
ေအးျမတဲ့ မ်က္၀န္းေတြရယ္
သိမ္ေမြ႕တဲ႕
အသက္ရႈျခင္းေတြရယ္နဲ႕--
ငါ့ညေတြဟာ---နင္ရွိမွျပည့္စံုခဲ့တာ--။
ဒါေပမယ့္----တေရးႏိုးခ်ိန္တိုင္း
ထစမ္းမိတဲ့
ငါ့ေဘးနားမွာ--နင္မရွိခဲ့ေပမယ့္
နင့္ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးေတြ
ငါ့အသက္ရႈျခင္းေတြဆီသို႕
လြင့္ပ်ံလာတယ္-----
အဲ့ဒါကို မပ်က္စီးေစခ်င္သလို
အေငြ႕ပ်ံေပ်ာက္ဆံုးမသြားခ်င္ေတာ့ဘူးဟာ---
ငါ
ယစ္မူးေနခ်င္ေသးတယ္---။
တကယ္ေတာ့ နင္နဲ႕မွ
မသင္ယူဘဲနဲ႕
တတ္ေျမာက္ေနခဲ့တဲ့
ငါ့အလြမ္းစာမ်က္ႏွာေတြေလ---
ကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့
အလြမ္းကဗ်ာေတြနဲ႕
ရင္ဘတ္တစ္ခုထဲ အလြမ္းအေငြ႕အသက္ေတြ
ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားသလို
ပ်ံ႕ႏံွ႕ဆဲပါ---
အဲ့အလြမ္းေတြမွာ--ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္
သစၥာတရားတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္--ရင္ဘက္ထဲက
မနက္ျဖန္မ်ားစြာရွိတယ္
ယံုၾကည္ျခင္းေတြနဲ႕
အနာဂတ္ေန႕ေတြရွိတယ္
နင္ျမင္ႏိုင္မလားကြယ္-----။
လြမ္းတယ္--အရာအားလံုးထက္---
ငါ့အတြက္ (နင့္ကိုလြမ္းတဲ့)
အဲ့အလြမ္းေတြဟာ ပိုခမ္းနားတယ္
ငါ့ေဘးနား--နင္မရွိေနေသးေပမယ့္
ငါ့ဆီမွာ နင့္ကို
လြမ္းခြင့္ရွိတာကိုပဲ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနပါ့မယ္ဟာ----------။
No comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္တစ္ခုဟာ အရာရာကို အားျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္
ဒါ့ေၾကာင့္ မွတ္ခ်က္ေလး ခ်န္ထားခဲ့ေပးၾကပါလို႕