လက္ျပႏႈတ္ဆက္
အဲ့မနက္ခင္းကို မေရာက္ခ်င္ဘူးဟာ---
တေရႊ႕ေရႊ႕ထြက္ခြါသြားမယ့္ နင့္ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း
ပင့္သက္တို႕ေၾကြ မ်က္ရည္ခိုးေတြေ၀မွာစိုးတယ္--------။
အုပ္မိုးနမ္းရႈိက္ဖူးတဲ့ အနမ္းေတြဟာ သစၥာေတာ္တစ္ခုလို
ငါ့ရင္ခြင္ကို နင္ျပန္္ခို၀င္လာမွာသိေပမယ့္----------
ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ဘ၀ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ဆိုတာသိေပမယ့္------
က်န္ရစ္ခဲ့ရသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလြမ္းဆိုတာကို
ခံႏိုင္ရည္မရွိမွာစိုးတယ္-----------။
မငိုနဲ႕ေတာ့္ေနာ္----
နင္ငိုတာျမင္တိုင္း တဆစ္ဆစ္နာက်င္ရတဲ့ ရင္----
အလြမ္းေတြနဲ႕ ပြင့္ထြက္လုမတတ္---------
ျပန္ဆံုႏိုင္မယ့္ အနာဂါတ္ေန႕ရက္ကိုသာ လက္ခ်ိဳးေရတြက္ရင္း--
မနက္ မနက္တိုင္း---ငါ--နင့္ကို လြမ္းေနေတာ့မွာပဲ----
နင္လဲ လြမ္းေနေတာ့မွာပဲေနာ္-----
ဘယ္တုန္းကမွ အၾကာႀကီးမခြဲဘူးတဲ့ ငါတို႕ေတြ-----
ရုပ္မျမင္ အသံမၾကားပဲ မေနႏိုင္ၾကတဲ့ ငါတို႕ေတြ----
ဘယ္ေလာက္ထိ-----------
ဘယ္အခ်ိန္ထိ လြမ္းေနရမလဲ-------။
သြားေတာ့ကြယ္---စိတ္မပူပဲနဲ႕
ပညာေတြ ဂရုစိုက္ နင္သင္ၾကားႏိုင္ဖို႕----
ျပန္လာခ်ိန္ေလးကိုသာ အရာရာမေျပာင္းလဲဘဲ
ငါ ေစာင့္ေနပါ့မယ္-----------။
No comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္တစ္ခုဟာ အရာရာကို အားျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္
ဒါ့ေၾကာင့္ မွတ္ခ်က္ေလး ခ်န္ထားခဲ့ေပးၾကပါလို႕