ဂႏၲ၀င္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို
တစ္စုံေသာ ငါ့၀ိညာဥ္ ပူးကပ္ရင္း
အသက္မဲ့ အဆက္ဆက္ေသာ စကားေတြနဲ႕
သူ႕ရဲ႕....ေျမျမွဳပ္မိုင္းတစ္လံုးကို
ရင္အံုထြင္းပစ္ခြင္းခံဖို႕အထိ
စဥ္အဆက္ဆက္ .....အဘယ္ပႏၷက္ရဲ႕
ေရဆက္ေၾကာင့္
မုသားသစၥာျဖဴေတြ ေတာင္းဆုေျခြခဲ့ၾကအံ႕..........။
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမွာ
အေၾကြပန္းတို႕လဲ ေ၀ေနသလို...
တစ္ခုေသာ တစ္ခဏနဲ႕ပဲ
ငါဟာ....ငါ မဟုတ္ေတာ့သလိုပဲ
တိမ္စိုင္ေတြလဲ ပ်ယ္ပ်က္သြားၾကတယ္........
အခ်စ္ဆိုတာ မွင္မရွိတဲ့ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းဆိုရင္
ငါ့အလြမ္း စာမ်က္နွာမွာ အဲ့အလြမ္းဆိုတဲ့အရာ.......
ဘယ္ထင္က်န္ရစ္ခဲ့ပါ့မလဲ.....
အဲ့ဒီလိုနဲ႕ပဲ
ငါ့မုသားေတြ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴခဲ့တာ
အိပ္မက္ျမဴေတြအထိ ေ၀၀ါးရင္း
ငါ....ဟာ.....ငါ ျပန္ျဖစ္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ
င့ါမ်က္၀န္းထဲ.........
အျပာေရာင္ အလြမ္းျမစ္တစ္စင္း
ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားတယ္.................
.......ရင္အံုထဲ
ပူကနဲ..........မ်က္ရည္ေတြလဲ ......စုိကနဲ....................။
No comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္တစ္ခုဟာ အရာရာကို အားျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္
ဒါ့ေၾကာင့္ မွတ္ခ်က္ေလး ခ်န္ထားခဲ့ေပးၾကပါလို႕